3 months in!

De tijd vliegt en morgen moet ik ineens al naar de Ciudad om mijn visum te verlengen. Dat betekent dat ik hier al 3 maanden ben, de tijd vliegt!

Een weekend in El Paredon
Vorige weekend ben ik in El Paredon geweest, het surfparadijs van Guatemala. Omdat één van mijn collega's ziek was en de ander plannen in Antigua had met haar vriend die over kwam vanuit de VS, ging ik alleen op pad.
Ik had als doel om surflessen te nemen en om te leren surfen, maar dat pakte heel anders uit. De golven waren erg groot en wild en eigenlijk was surfen voor beginners hier zo goed als onmogelijk. Wel heb ik in de zee 'gezwommen' (gestaan en gelachen als de golven me omver duwden), in het zwembad gechilld en ontdekt dat El Paredon eigenlijk één groot feestdorp is. Op vrijdagavond ging ik dan ook enthousiast met wat nieuwe vrienden uit het hostel mee naar een feestje. Na een goed feestje in het hostel verkasten we naar de afterparty, in een ijssalon om de hoek. Pakalolo heladería is voor feestjes the place to be!
De volgende ochtend was ik even wat minder gelukkig met mijn keuze en knuffelde ik tijdens het ontbijt met het 'mini varken' van het hostel. Na een duik in de zee voelde ik me gelukkig een stuk beter. In de middag ben in gaan kajakken in de mangroves en die avond besloot ik na een gigantische pizza lekker (zo ongeveer als enige) in het hostel te blijven en niet te gaan feesten. Er was tenslotte een nieuwe avondklok in gegaan, om 20:00 en ik wilde niet te laat terug zijn. Vredig in bed met mijn boek hoorde ik om 20:30 de sirenes van de politie. Ohoh. Blij dat ik lekker binnen zit.
Op zondag had ik een rustig dagje gepland. Na wat lezen en zwemmen, begon ik echter aan een potje bierpong in het zwembad. Dat eindigde in een heus toernooi bij Pakalolo. Gelukkig niet te veel biertjes op, want maandag moest ik weer aan het werk. We zijn vijfde geëindigd van de 8, dus dat is niet eens heel slecht. Na het toernooi liep er een kleuter rond met een frisbee en ik kocht (nadat ik hem had gevraagd het even aan zijn moeder te vragen) een ijsje voor hem, waar hij heel blij mee was. Ook speelden we met hem, zijn frisbee en de aanwezige honden. Daarbij pakte één van de honden de frisbee vast, met mijn vinger ertussen... En toen stonden er 3 tanden in mijn vinger. Ik besloot me er niet te veel zorgen over te maken, het was immers een hond met een halsband en hij leek gezond. Ik sloot de avond af door met mijn bierpong partner de mooie uitzichten vanaf het strand te bewonderen, om vervolgens weer lekker op tijd naar bed te gaan. Vervolgens, in bed, werd ik toch een beetje gestrest over de mogelijkheid van rabiës. Na overleg met mijn dokter hier in Guatemala besloot ik dan ook om toch maar mijn 3(!) rabiës vaccinaties te halen. Goed, dat kon in Antigua als ik terug ging op maandagochtend...
Daarnaast was er wat anders gek aan de hand op het strand. Tijdens het maken van vrienden, werd ik ook close met twee latino's: een chapin (Guatemalteek) en een Mexicaan. Me onbewust van de cultuurverschillen, dacht ik er twee leuke vrienden bij te hebben gevonden. Niets bleek echter minder waar. Toen ik maandag thuis kwam had ik namelijk van beide appjes met de woorden dat ze me heel heel leuk vonden, me misten en niet konden stoppen met aan me denken. Naar mijn idee had ik alleen op een vriendschappelijke manier contact met ze gehad, maar vriendschappen tussen mannen en vrouwen zullen wel niet zo gebruikelijk zijn hier. Aaaaahh!! Blijkbaar waren ze te diep verdronken in mijn blauwe ogen, waar ik het weekend wel meer dan twee complimentjes over had gehad. Dus sloot ik het weekend af met het breken van twee harten. Sorry boys, jullie zijn beide erg aardig maar dit gaat hem echt niet worden! Ik blij dat ze mijn Nederlandse blog toch niet begrijpen... ;)

Rabiës?
Op maandag ging ik terug naar Antigua, in de hoop een rabiës vaccin te kunnen bemachtingen bij het centro de salud (gezondheidscentrum). Helaas kreeg ik te horen dat de doktoren pas de volgende dag om 07:00 weer aanwezig zouden zijn, dus kreeg ik het advies om dan terug te komen. Volgens mijn dokter was dat nog wel oké.
Op dinsdagochtend vroeg nam ik weer een taxi naar Antigua. Met een half uur vertraging (zo gaat het hier op de weg) kwam ik om 07:30 bij het centro de salud aan. Een beetje gestrest toen één van de verpleegkundigen er met mijn paspoort vandoor ging, nam ik plaats en een tijd van eindeloos wachten begon. Ik werd wat rustiger nadat ik een half uur later mijn eerste gesprekje had gehad en mijn paspoort terug had. Vervolgens was het wachten, wachten, wachten... Na 3 uur kon ik eindelijk de dokter zien. De dokter keek twee tellen naar het wondje op mijn vinger en vertelde me dat er geen rabiës vaccinaties beschikbaar zijn. ...Wat? Daar heb ik 3 uur op gewacht?! Hij verwees me door naar een privé kliniek, maar daar moest ik volgens hem wel goed over nadenken, omdat het duur is. Omdat ik niet dood wil gaan aan rabiës ben ik vervolgens naar de privé kliniek gereden (nou ja, de taxichauffeur heeft me erheen gereden). Daar stond ik binnen 5 minuten weer buiten, maar nu gelukkig met het eerste vaccin in mijn arm. Nog 2 te gaan! Tijdens het hele proces in de gezondheidskliniek besefte ik me hoe goed mijn Spaans de afgelopen maanden gegroeid is. Twee maanden geleden had ik onmogelijk zelfstandig naar een gezondheidskliniek gekund en dit alles in het Spaans kunnen vertellen en begrijpen. Natuurlijk zijn er nog heel veel woorden die ik niet ken, maar ik kan mezelf nu in principe overal verstaanbaar maken en ook de grote lijnen van wat me verteld wordt zonder probleem volgen.
Op vrijdag ging ik terug voor de tweede vaccinatie en dinsdag krijg ik de laatste. Gelukkig gaf mijn verzekering aan de vaccinaties bij uitzondering te vergoeden. Dat scheelt dan weer. We maakten er afgelopen vrijdag een leuk dagje van en ik spendeerde de dag met Erin en Mary in Antigua. We lunchten Indiaas en daarna gingen we naar de supermarkt. In de supermarkt vond ik iets bijzonders... Stroopwafels!!! Dolgelukkig ging ik met twee pakjes terug naar huis. Die avond waren we vrij en besloten we pasta te koken en zelf knoflookbrood te maken. Yum!

Werkzaamheden bij WereldOuders/NPH
De afgelopen twee weken stonden nog steeds voor een groot deel in het teken van bonding met de kinderen. Wel ben ik sinds deze week wat meer structuur aan gaan brengen in mijn werk bij Chicas Poderosas. Met elke groep heb ik regels opgesteld voor in de ruimte en een lijst gemaakt met hun wensen. Zo kan ik activiteiten bedenken die leerzaam zijn, maar ook gewaardeerd worden door de chicas. Ik ben benieuwd hoe dat zich verder ontwikkelt.

Ook bracht ik weer veel tijd in mijn hogar door. Vorige week hadden de meisjes een ziek vogeltje gevonden waar ze voor zorgden. Helaas was het vogeltje toen ik na het weekend terug kwam (zoals ik stiekem al had verwacht) overleden. Ook luisterde ik weer veel reggaeton met de meisjes en ik kan hun favoriete nummers inmiddels bijna meezingen. Afgelopen donderdag ben ik een extra ochtend naar mijn hogar gegaan. Eigenlijk is donderdag als ik het weekend werk een hogarvrije dag, maar de tía vertelde mij woensdag dat ze alleen werkte en dat ze het zwaar had. Toen ik haar mijn hulp voor de ochtend aanbood, was ze daar dan ook erg blij mee. Ook het weekend was ik in de hogar.
Ik begin steeds meer te wennen aan de meisjes en zij aan mij, wat het elke dag leuker maakt om te komen. Daarnaast beginnen ze (eindelijk)  écht beter naar me te luisteren.
Op zaterdag had ik een cadeautje voor de kinderen meegenomen. Eén van de meisjes had mij eerder deze week wel drie keer gevraagd of ze alsjeblieft mijn joggingbroek mocht hebben. Na uit te leggen dat dat niet kon, ben ik naar de markt gegaan en heb ik voor (omgerekend) €10 zeven broeken gekocht, voor ieder één. Ze waren door het dolle heen en liepen er de hele dag in rond. Zo fijn om ze zo gelukkig en dankbaar te zien en dat voor iets wat voor mij zo klein is.

Ik 'verveel' me regelmatig gedurende de week. In totaal werk ik maar 2 hele dagen (2 halve en één hele), los van mijn tijd in de hogar. Na dit aangekaart te hebben, werd er gelukkig snel actie ondernomen en al snel lagen er verschillende opties open voor meer werk. Na wat wikken en wegen heb ik een keuze kunnen maken. Ik ga naast mijn werkzaamheden in Chicas Poderosas en Desarrollo Juvenil waarschijnlijk vanaf oktober aan de slag als psycholoog voor de tias en tios, dus voor de begeleiders van de kinderen. Ik heb nog weinig ervaring met therapie voor volwassenen, maar ik heb niet voor niets psychologie gestudeerd en de psychologen hebben er alle vertrouwen in dat ik het kan. Ook heb ik de afgelopen jaren ontdekt dat ik werken met ouders erg leuk vind en gezien de bijzondere baan die de tios hebben, zullen er veel overeenkomsten zijn. Ik ben hier erg ontzettend enthousiast over en hoop hier snel mee aan de slag te kunnen!

Ik hoop jullie voorlopig even bijgepraat te hebben. Het wordt tijd om mijn volgende weekendje weg te gaan plannen...