Bezoek van... mijn ouders!
16 maart 2022 - Parramos, Guatemala
Het is alweer even geleden dat ik mijn blog heb geschreven. Ik weet ook niet zo goed waar ik moet beginnen. Mijn vakantie, de puppies, mijn werk of mijn verjaardag? Laten we voor het gemak maar bij het bezoek van mijn ouders en de vakantie samen beginnen.
Bezoek van mijn ouders!
De afgelopen twee weken hebben mijn ouders het mooie Guatemala mogen ontdekken. En ik ging met ze mee als gids, tolk.. en voor de gezelligheid natuurlijk! Mijn ouders en zusje hadden een ambitieus plan om in twee weken alle hoogtepunten van het land te bezoeken... En dat is ze nog gelukt ook.
Eerst bezochten ze het huis van NPH/WereldOuders en leerden ze de meisjes van mijn hogar, Santa Clara, kennen. Dit vonden ze een hele speciale ervaring (en de meisjes ook, die natuurlijk alles moesten weten). Na een eindeloze mis (oef en dat terwijl zij én niet religieus zijn én geen Spaans spreken!) lunchten we met de meisjes. Daarna vertrokken we naar het meer van Atitlán, waar ook in mijn Guatemala-avontuur buiten de muren van NPH was begonnen voor mijn taallessen.
In de twee dagen die we aan het meer hadden, leidde ik mijn ouders rond in Panajachel, San Pedro, San Juan én San Marcos. Erg vermoeiend, maar natuurlijk allemaal de moeite waard!
Na het bezoeken van het mooiste meer ter wereld, was het tijd om (via een nachtje in Antigua) naar een plek te gaan waar ik zelf ook nog niet was geweest: Río Dulce, een stadje vernoemd naar de rivier aan het grootste meer van Guatemala. De rit duurde voor eeuwig (8 uur tegenover de beloofde 6...) en we sliepen in een schattig hutje aan het meer.
Hier huurden we een bootje (+ kapitein) en verkenden we het meer van Izabal en de kust. Na een flinke regenbui in de boot
We zagen een hele andere kant van Guatemala, we waren namelijk aan de Caribische kust! Ook bezochten we Livingston, een vies dorpje dat bij veel reizigers toch erg bekend is. Het strand daar in de buurt (Playa Blanca) was echter wel een bezoekje waard! Ook bezochten we de 7 altars (mooie baden) én een 'helende' warmwaterbron met grotten. Het water daar was 40 graden warm en tegen de kant aan wel 90... Lang kon ik er niet in blijven staan. Ook waren alle vogels aan het meer erg mooi en deden alle pelikanen me denken aan Finding Nemo.
Na een drukke dag op het water reisden we de volgende dag door naar onze volgende bestemming: Flores. Sterre en ik waren weer helemaal gelukkig met onze 'mooiere' kamer (onze ouders hadden de luxe kamer met het kingsize bed gekozen, maar wij zaten bovenin het hotel met prachtig uitzicht), totdat we 's avonds naar bed wilden gaan... Onze bedden zaten vol met kleine miertjes. Met de angst die ik hier voor mieren ontwikkeld heb, had ik daar natuurlijk geen zin in. We liepen naar de receptie en ik moest heel ongemakkelijk het woord doen, Engels wordt hier namelijk maar nauwelijks gesproken. We mochten wisselen van kamer en toen we in de nieuwe kamer wéér miertjes vonden (wel een stuk minder gelukkig en maar in één van de bedden) hebben we ons lot maar geaccepteerd.
De volgende dag bezochten we Tikal. Ontzettend indrukwekkend, vergelijkbaar met de ruïnes in Copán, maar veel groter en indrukwekkender. Ook ligt Tikal midden in de jungle, dus we konden aapjes en vogels spotten. Helaas hebben we mijn Maya-dier (de jaguar) niet gevonden, maar onze gids is er wel eens één tegengekomen in Tikal en liet daar een foto van zien. Ook liet hij ons alle hotspots zien en alle ins en outs weten. Heel gaaf om deze ruïnes te bezoeken en (ondanks de hoge prijs) zeker een aanrader! Ook wat onbegrip hier: waarom is Chichen Itza een wereldwonder, terwijl Tikal veel ouder is en veel eerder is gebouwd? Belangrijk feitje naar mijn mening!
Na Flores stond er nog één plek hoog op het lijstje van plekken die ik nog moest bezoeken: Semuc Champey. Wéér 8 uur in de shuttle en over de gevaarlijkste wegen van Guatemala (zoals gezien op tv) reden we weer wat zuidelijker. Eenmaal in Lanquín werden we met al onze tassen in tuktuks gepropt en naar het hotel gereden: gelukkig was dat in de buurt. De volgende dag deden we een dagtour naar Semuc Champey en de grotten. De weg daarnaartoe was een hele beleving: met zijn allen stonden we op een pick-up truck en reden we over de steile slingerweggetjes heen. Vooral mijn moeder vond dit erg leuk... Semuc Champey zelf was prachtig. We zwommen bij watervallen, ik dronk een biertje terwijl ik op een rubberen band over de rivier dobberde en we aten lokaal bij een familie die naast het park stond te koken. Ook bezochten Sterre en ik de grotten, waar we zonder zaklamp met enkel een kaars naar binnen gingen! Toen iemand in de grot zei dat er slangen zaten was dat wel even spannend, maar we zijn er goed en wel weer uit gekomen.
Na de avonturen in Semuc Champey was het alweer tijd voor de laatste lange busrit: van Lanquín naar Antigua. Sterre had het er moeilijk mee en gaf aan niet meer zo lang in de bus te willen zitten, maar ja, niks te doen... Gelukkig viel het allemaal mee en kwamen we aan het einde van de middag Antigua aan. De volgende dag was ik jarig, dus dat was een mooie gelegenheid om met Erin drankjes te gaan doen in Antigua. Midden in de nacht heb ik dan ook natuurlijk even op de bar gedanst om mijn 25e verjaardag goed te beginnen. Een paar uur later lag ik in bed...
Mijn verjaardag begon met pogingen van mijn ouders om de serveerster bij het ontbijt in het Spaans uit te leggen dat ik jarig was (ik was niet erg behulpzaam) en vervolgens een ritje naar het strand van Monterrico. Een ritje was 2 tot 3 uur zou moeten duren, duurde wel 4 uur... Er waren wegwerkzaamheden en daar moesten we gewoon even een uur op wachten. Toen mijn moeder "dat kan toch niet" zei moest ik lachen, dit is Guatemala... Toen we eindelijk aan kwamen konden we gelukkig meteen in het zwembad springen! We waren allemaal moe van alle lange busreizen en hadden 4 dagen vol gepland met niks anders dan op het strand en bij het zwembad liggen. Helaas werd Sterre de tweede nacht erg ziek, waardoor we haar allemaal zielig vonden. Gelukkig knapte ze snel op en konden we verder: zon, zuipen (Stefan en ik, een beetje dan), zwemmen. De enige foto's die ik heb gemaakt waren van de zonsop- en zonsondergang, want ja, ik lag toch de hele dag in het water.
Na de dagen in Monterrico kwam de vakantie van mijn ouders langzaam tot een einde. Ze hadden nog een paar dagen in Antigua en ondanks dat ik ze daar een hoop heb laten zien, moest ik tussendoor ook soms werken en moesten ze het zelf af en toe redden. We sloten de vakantie gezellig af en ik zwaaide ze uit toen ze in de taxi naar het vliegveld stapten.
Back to work again
Na de vakantie was het weer tijd om aan het werk te gaan. Soort van dan. Ik heb tegenwoordig maar 2 dagen per week werk en hoe vaak ik er ook over klaag, daar lijkt niet veel verandering in te komen. Daarnaast is er momenteel een hoop gaande op mijn werk en waar ik hoopte dat mijn vakantie zou werken als een pauze van de drama en me een frisse start zou geven, is dat helaas niet gebeurd. Ik hoop dat ik snel weer nieuwe motivatie kan vinden, maar vooralsnog verloopt alles een beetje moeizaam. Tja, dat hoort erbij I guess...
Ik heb gisteren wel mijn verlate verjaardag gevierd met de meisjes uit Santa Clara en dat was natuurlijk erg leuk. Ik had taart meegenomen en las mañanitas, happy birthday en "ya queremos pastel" zijn met veel liefde voor me geschreeuwd. Daar doe ik het allemaal voor natuurlijk en de kinderen zijn dan ook mijn grootste motivatie om mijn werk met zoveel mogelijk enthousiasme door te blijven zetten.
PUPPY FEVER
Om mijn blog nog even positief af te sluiten: Cielo, één van mijn favoriete hondjes, is bevallen!! Het was haar eerste nest en waar we verwachtten dat ze één of twee puppy's zou krijgen, zijn het er 8! Mama en de puppy's maken het goed en we zijn erg trots op haar.
Jammer dat het op het werk niet vlot verloopt maar fingers crossed dat dat snel veranderd 🤞🏽
Lekker knuffelen met de puppy’s 🐶🐶
En wat leuk dat je “ toegeschreeuwd bent voor je verjaardag🎈🎊🎈🎉
Morgen
Horen wij vast nog meer verhalen als Droopy opgehaald wordt! Groetjes van ons🙋🏼♀️🥰🙋🏼♂️