Grenzen over! + Q&A

Het is alweer twee weken geleden dat ik mijn blog heb geschreven, tijd om jullie bij te praten over mijn nieuwste avonturen!

Copán (Honduras!)
Vorig weekend heb ik mijn geliefde Guatemala voor het eerst sinds in hier ben verlaten. Mary en ik zijn namelijk een weekend naar Copán geweest, een stadje over de grens van Honduras.
Na een korte nacht in Antigua verlieten we op zaterdagochtend om 3:25 ons hostel. Geheel zoals verwacht, kwam de taxi een half uur te laat aanrijden. Dat hebben we David (de chauffeur) maar snel vergeven en na nog wat uurtjes slapen in de auto kwamen we rond 09:00 bij de grens met Honduras aan. Na in een paar lange rijen te staan en wat stempels bemachtigen, mochten we gelukkig zonder problemen de grens over. Aan de andere kant waren we binnen een half uur in het centrum van Copán. Daar boekten we meteen een tour naar Luna Jaguar, een spa in een plaatsje genaamd 'Agua Calientes'. Voor we naar de spa gingen, wandelden we wat rond in het centrum en bezochten we met een tuktuk Macow Mountain, een opvang voor Honduras zijn nationale vogel: de Geelvleugelara. Onze tuktuk chauffeur bleef ons vertellen dat er een hele mooie plek is met zonnebloemen waar hij ons heen wilden brengen. We moesten echter (een klein beetje) opschieten voor onze tour naar Luna Jaguar, maar hielden de zonnebloemen in ons achterhoofd. Na een snelle lunch begon de tour en die overtrof onze verwachtingen. Waar we een vergelijkbare plek verwachtten als in Zunil (vlakbij Xela), kwamen we terecht in een nóg groter paradijs. Er waren hier wel 25 baden, variërend van 35 tot 40 graden en er stroomde zelfs water van 90 graden (waar ik maar liever ver uit de buurt bleef). Er waren zelfs twee diepe zwembaden waar we niet in konden staan, die ik hier eigenlijk nog nergens had gezien. We brachten de middag door in het paradijs!

Na een ontspannen dag op zaterdag, was het op zondagochtend echt nog even tijd om te doen waarvoor we in Copán waren gekomen: de ruïnes bezoeken. Duur, maar dan heb je ook wat. Onze gids vertelde ons over de Maya's en hun rituelen. Zo was er bijvoorbeeld een spel/ritueel waarbij de winnaars geofferd werden: alleen het beste voor de goden en het is dan ook een eer om opgeofferd te worden. Ook waren er overal standbeelden van ara's te zien: de ara werd gezien als boodschapper van en naar de hemel, waar de vleermuis een boodschapper van en naar de hel was. Terwijl de gids over de rituelen vertelde, vlogen er plots 30 ara's langs die een paar rondjes maakten over het veld waar we stonden. Dat was heel bijzonder en we hadden geluk - op sommige dagen schijnen de ara's zich helemaal niet te laten zien. Ze chillen bij de ruïnes omdat er eten voor ze is, maar dat we er zoveel voorbij zagen vliegen was puur geluk. Als je goed kijkt zie je ze op de foto hieronder vliegen. De grote steen op de voorgrond van de foto is de steen waar de winnaars op geofferd werden, met een mooi plekje in het midden voor een hoofd en ruimte aan de zijkanten om het bloed weg te laten stromen... De winnaars kregen na hun overwinning paddo's, werden vervolgens tentoongesteld (zie tweede en derde foto) en werden vervolgens volgens het ritueel onthoofd... Ik vind het ineens toch niet zo erg dat ik altijd verlies met volleybal. Ook waren er bij de ruïnes gigantische bomen, die niet gekapt kunnen worden, omdat ze op tempels staan en de tempels anders in zouden storten.

Na het bezoeken van de ruïnes besloten we alsnog de zonnebloemen op te zoeken waar onze eerdere tuktuk-chauffeur over had verteld. De schoonheid van deze plek stelde ons gelukkig niet teleur. Na een kleine fotoshoot reden we terug naar het centrum. Daar liepen we nog even rond, aten we lunch en sloten we ons avontuur in Copán af. Om 15:00 vertrok de taxi en al voor 21:00 kwamen we weer veilig in Antigua aan. Een kort Uber-ritje later waren we thuis en bereidden we ons mentaal voor op een nieuwe reeks van 12 dagen werken.

Wisselingen in de hogar
De afgelopen week waren er flink wat wisselingen in mijn hogar. De twee meisjes die in het verleden behoorlijk wat problemen veroorzaakten, vertelden me maandagavond dat ze de volgende ochtend weg gingen. Dat maakte me verdrietig, ik had namelijk een goede band met deze meisjes. De rechter had besloten dat ze vanwege hun gedrag niet langer bij WereldOuders/NPH kunnen blijven en ze moeten naar een 'openbaar' tehuis waar ze meer verstand hebben van gedragsproblematiek. Na de verhalen over hoe het vaak in de publieke huizen gaat (woorden van een medewerker hier: "hier worden kinderen niet geslagen") én wetend dat de meisjes uit elkaar gaan maakt me nog verdrietiger. Hun broer woont hier wel nog en mist ze ook heel erg. Ik heb ze in ieder geval beide een kaartje mee gegeven en hoop dat het goed met ze gaat.

Ook is er een nieuw meisje gestart in mijn hogar. Ze heeft haar plekje al snel gevonden en ik kan nu al zien dat ze de nodige problemen gaat veroorzaken in de (nabije) toekomst. We zullen zien... Ik zal me in ieder geval niet vervelen na het vertrek van de twee beruchtste troublemakers.

Celebración de Sacramentos
Gisteren was het een bijzondere dag: de kinderen werden namelijk gedoopt. Een grote gebeurtenis en er kwamen zelfs een paar familieleden van kinderen langs om het mee te maken. Natuurlijk had ik het grootste deel van de dag geen idee wat er allemaal gebeurde en daarnaast ergerde ik me behoorlijk aan hoe luid de speakers van de muziek waren. Ook had ik mijn handen vol aan het nieuwe meisje van mijn hogar dat me maar bleef vragen wanneer het een keer afgelopen was, want het was zóóó saai. Casi, casi, poco paciencia por favor. In de middag was er een speciale lunch en daarna heb ik de veel te Christelijke dag toepasselijk afgesloten met Vicky en deden we een kroegentocht in Antigua.

Ik kan het wel!
Twee weken geleden ben ik begonnen met mijn nieuwe werk: de psychologische consulten met de tías en tíos. Waar ik het eerst een beetje spannend vond, kwam ik er na de eerste sessie al achter hoe leuk ik dit werk vind. Het blijft een uitdaging: mijn Spaans is nog niet vloeiend en mondkapjes maken begrip niet altijd makkelijker, maar ik vind het superleuk. Ik heb voor nu vooral kennis gemaakt met tías en tíos, maar vanaf deze week ga ik met een deel ook aan echte therapie beginnen. Ik heb mijn eerste voorbereidingen getroffen (meditatietechnieken opgezocht, me beter ingelezen over stress, informatie opgezocht over huiselijk geweld) en hoop morgen een aantal tíos en tías voor een eerste of tweede keer te zien.
In Chicas Poderosas werk ik nu een stuk gestructureerder. Vorige week ben ik aan een film begonnen in het kader van het thema 'vertrouwen in vrienden' en ondanks veel protest ("we willen die film niet kijken"), zijn alle meiden enthousiast en kunnen ze niet wachten om deze week verder te kijken. Superfijn, want tot een week geleden wilden sommigen niet eens naar de bijeenkomsten toekomen.

Q&A
In plaats van een vlog, doe ik mijn beloofde Q&A schriftelijk. Naast vragen die ik binnen heb gekregen, heb ik een aantal veelgestelde vragen toegevoegd om te beantwoorden.

Hoe gaat het nu met je?
Verrassend genoeg voel ik me nog steeds erg goed. Ik kan niet geloven dat ik al bijna 5 maanden weg ben. Ik heb geen drie-maanden-dip (misschien komt die nog?) en ik heb, ondanks lichte frustraties, bijzonder weinig moeite gehad met me aanpassen aan de cultuur. Ik zou willen dat mijn Spaans sneller vooruit ging, maar ik kan gemakkelijk overal zonder Engels alles voor elkaar krijgen en als ik dat vergelijk met een paar maanden geleden is mijn Spaans dus wel echt flink gegroeid.

Mis je Nederland?
Tja. Er zijn wat kleine dingetjes die ik mis en natuurlijk mis ik ook mijn lieve vrienden en familie, maar om eerlijk te zijn: nee. En jullie foto's in de regen maken dat ik het nog minder mis. Ik vind Guatemala een ontzettend fijn land om te wonen. Nee, ik zal hier niet langer dan een jaar blijven, want ik hou van de veiligheid, het strand naast de deur, alles op de fiets kunnen doen en de manier waarop het land georganiseerd is, maar voor nu woon ik hier prima!

Wat is je favoriete Guatemalteekse eten?
Mijn favoriete chapin eten zijn toch wel tamales, tamalitos en chuchitos. Over het algemeen zijn dat een soort stukken maïsdeeg met rode saus eroverheen. Bij chuchitos zit er vaak ook nog kip in.

Welk deel van je vrijwilligerswerk geeft het meeste voldoening?
Mijn nieuwe werk, waarbij ik de tíos en tías psychologische ondersteuning geeft, geeft veel voldoening. Ik vind het superfijn om er voor hen te kunnen zijn, naast hun harde werk. Daarnaast vind ik het werken in de hogar ook erg leuk en veel voldoening geven. Het is superfijn om de kinderen wat meer aandacht te kunnen geven.

Wat is je favoriete plekje in Guatemala?
Dat vind ik lastig. Ik hou natuurlijk van het meer (volgend weekend ga ik eindelijk terug!), maar ook in Antigua en Xela zijn er een hoop leuke plekjes te vinden. Als ik er dan toch echt één moet kiezen, zou dat San Marcos la Laguna zijn. Daar, of in San Juan la Laguna, zou ik mezelf wel kunnen zien wonen. Dat ga ik niet doen, geen zorgen, maar misschien een leuk vakantiehuisje...

Ik hoop jullie voor nu weer even geüpdatet te hebben. Tot snel weer!