Vamos a ver!

Verwachtingen. Als er iets is wat je vooral niet moet hebben in Latijns-Amerika, is dat het wel. Neem onze eerste werkdag. Vorige week maandag stonden we om 08:00 netjes klaar om eindelijk aan ons werk te beginnen. Helaas kwam de vrijwilligerscoördinator met het nieuws dat er wat last minute veranderingen waren vanwege de Corona-situatie. Voor Mary en Erin betekende dit helaas dat het werk een dagje later zou starten. Ik kon gelukkig om 10:00 mijn supervisor ontmoeten en starten.

Desarollo Juvenil
De eerste twee dagen van mijn introductieweek leerde ik over het programma Desarrollo Juvenil (Jeugdontwikkeling). Beide dagen heb ik maar liefst een heel uur aan introductie gehad. Jup, volle dagen met activiteiten waren wederom verkeerde verwachtingen. Ondanks dat heb ik nu wel een beeld van de werkzaamheden die ik ga verrichten. Desarrollo Juvenil is een belangrijk, verplicht programma waar kinderen en jongeren leiderschapskwaliteiten ontwikkelen en worden voorbereid op de toekomst. Ook kunnen zij zich (als de reisrestricties weer volledig verdwijnen) aanmelden voor een speciaal programma in Seattle (in de Verenigde Staten). We sparren elke dinsdagochtend over activiteiten die we vervolgens in de middag uit gaan voeren. Het programma wordt (opnieuw?) nieuw opgezet hier in Guatemala en nu is het wachten tot de eerste mogelijke activiteit (na de quarantaineperiode...). Mijn supervisor kwam met het idee om de kinderen voor de eerste bijeenkomst uit te nodigen met een kaart en dat vind ik een leuk idee. Ik ga er werk van maken en met mijn Word-skills een mooi kaartje in elkaar proberen te zetten. Volgende week gaan we dan (hopelijk) echt starten.

Chicas Poderosas
De rest van de week was om te leren over Chicas Poderosas (wat letterlijk 'Krachtige Meisjes' betekent). Na twee bijeenkomsten (van beide een klein uurtje) weet ik ook wat er in dit programma van mij verwacht wordt. Samen met een collega (zij is momenteel een psychologie stagiaire bij NPH (Wereldouders) en vanaf oktober neem ik haar volledige werkzaamheden over) organiseren we groepsbijeenkomsten voor alle meisjes en jonge vrouwen die hier wonen om ze te leren over onder andere zelfredzaamheid, zelfbewustzijn, vriendschap, liefde, dankbaarheid en zelfs complexe onderwerpen zoals social media, seks en verslaving. Tijdens mijn introductie kon ik kort alle meiden uit het huis ontmoeten, dat was erg leuk. "Hoe oud ben je?", "Wat heb je mooi haar!" en "Wow, je hebt groene ogen!" waren de enthousiaste reacties die ik van de meisjes kreeg. Ook moet ik ieder keer dat ik naar het kantoor moet door het babyhuis (waar de jongste kinderen verblijven (4-8 jaar)) heen. Elke keer dat ik daar stilletjes langs probeer te lopen om het dagritme niet te verstoren word ik van alle kanten omsingeld, hoor ik meerdere keren "ALICIAAAA" en krijg ik een hoop knuffels. Dat zijn, nu we nog niet echt met de kinderen werken, mijn favoriete momentjes.
Volgende week komt mijn collega terug (zij moest vanwege de corona-situatie tijdelijk naar huis) en kunnen we hopelijk eindelijk beginnen. Ik ben gisteren al even langs de ruimte gegaan om wat dingetjes te ordenen. Er zijn een paar grote kasten die op slot moeten, omdat de meisjes er nog wel eens iets moois in vinden en mee naar huis nemen. Ik heb lijstjes gemaakt met wat er in de kasten zit, zodat ik om dit uit te zoeken niet de hele kast overhoop hoef te halen. Ook de spiegel in de ruimte vind ik erg leuk: daar hangen een hoop complimentjes omheen.

Community night
Donderdagavond = huisavond. Ons is door de twee stagiaires verteld dat dit elke week is, maar we kwamen er achter dat het eigenlijk maar één keer per maand echt is. Victoria (de andere vrijwillgster, uit Chili), die we tot op heden nog niet zoveel gezien hadden had biertjes gehaald en samen met Sandra (de huismama, die iets eerder afhaakte) en Marina (een Spaans meisje dat hier 2 maanden helpt) hadden we een gezellige avond.

Weekend!
Het weekend brachten we met zijn drietjes door in Antigua. Erg fijn om ons echt even toerist te voelen en een hostel met zwembad is daarvoor erg geschikt. We reisden naar Antigua met het openbaar vervoer en dat viel alles mee. De bussen staan bekend als onveilig, maar voor dit korte ritje was het een prima (en belachelijk goedkope) optie. We konden de bus aanhouden voor de poort van NPH en uitstappen in het centrum van Antigua. In Antigua bezochten we Cerro de la Cruz (het uitzichtspunt waar ik eerder ook was), een aantal luxe (en minder luxe) restaurants en de gigantische, schattige markt.
Ook bezochten we de vriend van Victoria, die in Mixco woont. Waar we een city tour verwacht hadden (wederom weer een verkeerde verwachting) kwamen we terecht op een feestje in zijn huis. De avond bestond voornamelijk uit bier en pizza (waarna we in de kamer van zijn (afwezige) kleuterdochter bleven slapen), maar daardoor werden we wel ondergedompeld in de cultuur.
Van Mixco heb ik geen foto's, maar in Antigua heb ik er weer genoeg gemaakt!

En nu?
Ook deze week is mijn programma nog erg leeg. Ik ga nadenken over wat activiteiten voor de projecten en verder kan ik nog even relaxen. Vrijdag willen we met de vrijwilligers (Victoria, Marina, Erin, Mary en ik) de vulkaan (Pacaya) beklimmen. Dit is een actieve vulkaan, waar je boven de grond marshmallows kan roosteren en soms lava kan zien! De rest van het weekend gaan we ontspannen in de hoop dat ons werk volgende week écht begint. Maar again: ik verwacht niet te veel, het kan nog wel wat meer weken duren tot we echt starten...

Vamos a ver! (We gaan het zien)