Zwarte stranden, witte stranden: tijd doorbrengen in het paradijs

NPH/WereldOuders Guatemala 25 jaar
Dit jaar lijken er wel meerdere mooie, ronde jubileums te zijn. Zo bestaat NPH/WereldOuders Guatemala dit jaar 25 jaar. Dat moest natuurlijk groots gevierd worden. In de ochtend was er een band die muziek speelde om de dag te beginnen. Waarom dat altijd om 6 uur 's ochtends moet beginnen weet ik nog niet. Met (helaas nog steeds last van mijn rug) deed ik vervolgens verschillende sportieve activiteiten met de kinderen om dit te vieren. Ook hadden we een speciale lunch en taart mocht niet ontbreken. Beide feestdagen sloten we af met vuurwerk.

Voetbal!
Omdat de kinderen zomervakantie hebben (ja ja, ik weet hoe gek dat klinkt terwijl het in Nederland bijna vriest) hebben ze in de avonden een voetbaltoernooi. En met ze bedoel ik we, want ik speel ook mee. Ik heb ontdekt dat ik stiekem best een redelijke verdediger ben, maar ik vind het ook niet zo erg om aan de kant te staan. Desondanks is het heel leuk om met alle kinderen te voetballen. Zo kan ik namelijk ook wat meer tijd met de andere hogars doorbrengen.

Ik heb een nieuwe relatie... met El Paredón

Na de feesten voor het jubileum gingen we een weekend naar El Paredón, waar ik een paar maanden geleden ook al geweest ben. Dit keer besloot ik me eraan te wagen om surflessen te nemen. De eerste les ging goed en ik kon al snel op het surfboard staan... Dus twee weken later, toen mijn collega's allebei weg waren voor Thanksgiving besloot ik weer terug te gaan en nog twee lessen te nemen. Nu heb ik een redelijke basis en de volgende keer dat ik hier kom ga ik gewoon een surfboard huren en zelf op avontuur uit. Ik heb in El Paredón overigens een hoop leuke mensen ontmoet: uit Duitsland, België, Maui (Hawaii), Canada, Italië, Nederland en Guatemala-Stad. El Paredón is het paradijs en ik wil mijn weekenden ineens nergens anders meer doorbrengen. Maar waarom zou ik ook?
Ik heb daar overigens iets heel bijzonders mee mogen maken: babyschildpadden die blind naar de zee kropen... Super schattig en heel speciaal.

Bloemenfestival Antigua
In Antigua was een paar weken geleden het festival de las flores. Bijna heel de stad was hiervoor versierd met bloemen, dus op een zondagmiddag na een vermoeiend werkweekend gingen Mary een kijkje nemen. Het bleek echter een gigantische trekpleister te zijn voor lokale toeristen en de stad doorlopen was onmogelijk. Om nog maar over de stad uitkomen en de ellendig lange busreis te zwijgen... Nou ja, ook weer een ervaring dus.

Werk
Als je alleen naar mijn Instagram pagina kijkt, lijkt het net alsof ik de afgelopen weken enkel in het paradijs heb doorgebracht. Maar er moet natuurlijk ook gewoon gewerkt worden!
In Chicas Poderosas werk ik nu aan een project over zelfvertrouwen en daarvoor heb ik het 'huis van vertrouwen' gebouwd. Ik heb alle meisjes gevraagd een poppetje te maken en in het huis te zetten: bovenin als ze veel zelfvertrouwen hebben en onderin als ze dat niet hebben. Tot mijn verrassing zetten veel meisjes hun poppetje bovenin het huis. Helaas staan er ook een paar onderin. Vooral met deze meisjes wil ik de komende weken aan het thema van zelfvertrouwen gaan werken.
In Desarrollo Juvenil zijn we nog steeds bezig geweest met verrassingen voor tíos en tías. Een leuk project, maar al het regelen gaf me enorm veel stress. Gelukkig kon ik dat project eindelijk afronden met de laatste groepjes vorige week.
In de therapiesessies met de tíos en tías voel ik me steeds zelfverzekerder. Ik ben inmiddels met een paar begonnen aan cognitieve gedragstherapie en vind dit superleuk. Wellicht dat ik in Nederland nu ook ineens met volwassenen wil gaan werken!

Ik ga vreemd... met Isla Mujeres
Ondanks dat ik gek ben op El Paredón, is Isla Mujeres weer een heel nieuw paradijs. De afgelopen 5 dagen bracht ik op dat magische eiland door. Met de taxi vanaf het vliegveld ging ik door naar de haven, waar ik meteen de ferry naar het eiland en de bus naar mijn hostel pakte. Daarna was het vooral ontspannen: zonnen op Playa Norte, zwemmen in de zee, yoga op de pier, het eiland rondfietsen, snorkelen en het onderwatermuseum MUSA bewonderen, heel veel eten en welgeteld drie tripjes naar het uitzichtspunt Punta Sur, waarvan één bij de zonsopgang. En dat was een hele bijzondere zonsopgang: als eerste mensen in Mexico die de zon op zagen komen!!
Soms wordt mij nog wel eens gevraagd of het niet eenzaam is om alleen te reizen. Maar eigenlijk ben je als je dat wilt nooit alleen. Zo heb ik nieuwe vrienden gemaakt: uit Nederland (Leiden!), België, Spanje en Canada. Natuurlijk gaan we contact houden en wie weet kom ik ze nog eens tegen hier in Guatemala... Of weer terug in Europa.

What's next?
Dit klinkt natuurlijk weer belachelijk, maar mijn volgende blog komt na mijn reis naar Costa Rica. Mijn lieve vriendin Silvie gaat daar rondreizen met haar vriend en samen gaan we daar nieuwjaarsavond doorbrengen, op het strand van Puerto Viejo!